به گزارش سیناپرس به نقل از مهر، آخرین پژوهش دانشمندان نشان میدهد آبهایی که در سطح سیاره سرخ جاری بوده هنوز در جایی از آن وجود دارد که از دیدها پنهان است. مدت زیادی است که دانشمندان معتقدند آب روی مریخ وجود داشته و این مطالعه جدید ادعا میکند که میداند آن آبها کجا رفته است.
مریخ دیگر اقیانوسها و دیگر اشکال آب را ندارد، اما طبق گفته محققان، آبهایی که در سطح سیاره سرخ قرار داشتند، هنوز در جایی وجود دارد.
گروهی از دانشمندان از موسسات مختلف بینالمللی به سرپرستی "جان وید"، زمینشناس دانشگاه آکسفورد انگلستان و نویسنده اصلی این مطالعه ادعا کردند که آبی که در سطح مریخ بوده توسط خود مریخ در جایی حبس شده است.
به گزارش سیناپرس به نقل از ایسنا، ناسا میخواهد ظرف 50 سال آینده یک فضاپیما را به منظومه "پروکسیما قنطورس"(Proxima Centauri)، نزدیکترین منظمونه ستارهای به زمین ارسال کند.
دانشمندان آژانس فضایی ایالات متحده آمریکا اخیرا مقالهای در نشست پاییز 2017 اتحادیه ژئوفیزیک آمریکا در نیواورلئان ارائه دادند که در مورد این موضوع بحث میکرد. محققان درباره یک ماموریت احتمالی در آینده که نیاز به یک فضاپیما با یک دهم سرعت نور دارد، صحبت کردند. ناسا در حال ساخت و توسعه این فضاپیما تا سال 2069 است.
به گزارش سیناپرس به نقل از مهر، ساخت تلسکوپ رادیویی Arecibo در پورتوریکو طی ۱۰ سال اخیر با چالش هایی مانند کاهش بودجه، بحران سرمایه گذاری و خسارت های تندباد ماریا روبرو شده است.
Arecio دومین تلسکوپ بزرگ دنیاست و هنوز هم وسیله مهمی برای ردیابی خطراتی است که در اطراف سیاره ما وجود دارد. در همین راستا این تلسکوپ توانسته سیارک ۳۲۰۰Phaenthon را ردیابی کند. این سیارک بخشی از بارش شهابی Geminid بود که میانه ماه دسامبر به زمین نزدیک شد.
طبق تحقیقات بنیاد تحقیقات فضایی دانشگاه ها(USRA) تصاویر این تلسکوپ از۳۲۰۰ Phaenthon نشان می دهد این سیارک شکلی کروی و چند ویژگی تیره رنگ مشکوک در نزدیکی قطب های آن دارد.از آنجا که قطر این سیارک ۳.۶ مایل است، می توان آن را شی خطرناک دانست.
دکتر پاتریک تیلور از رصد خانه Arecibo در این باره می گوید: مشاهدات جدید از۳۲۰۰Phaenthon نشاندهنده شباهت آن با سیارکBennu است. ویژگی های تیره رنگ نزدیک قطب های سیارک نیز احتمالا فرورفتگی هایی هستند که اشعه های رادار را منعکس نمی کنند.
سیناپرس: سازمان فضایی ناسا به تازگی دو فینالیست خود را که طرح های آن ها برای ماموریت های جدید فضائی انتخاب شده اند، معرفی کرد. این طرح ها عبارتند از سفر رفت و برگشت به یک ستاره دنباله دار و همچنین فرود آمدن روی تیتان، یکی از قمرهای زحل.
دو تیم منتخب و فینالیست به نام های سزار (CAESAR) که مخفف (Comet Astrobiology Exploration Sample Return) است و تیم موسوم به سنجاقک یا Dragonfly،
از مجموعه 12 پیشنهاد که در ماه آوریل ارائه شده بودند، انتخاب شده و هدف
آن ها شامل ماموریت برای جمع آوری نمونه از ماه، اعزام یک کاوشگر به جو
زحل و مأموریت های اکتشافی به زهره و دیگر قمر زحل، یعنی انسلادوس (Enceladus) است
دو تیم منتخب و فینالیست به نام های سزار (CAESAR) که مخفف (Comet Astrobiology Exploration Sample Return) است و تیم موسوم به سنجاقک یا Dragonfly، از مجموعه 12 پیشنهاد که در ماه آوریل ارائه شده بودند، انتخاب شده و هدف آن ها شامل ماموریت برای جمع آوری نمونه از ماه، اعزام یک کاوشگر به جو زحل و مأموریت های اکتشافی به زهره و دیگر قمر زحل، یعنی انسلادوس (Enceladus) است.
هدف تیم سزار، فرستادن فضاپیمائی به دنباله دار comet 67P/Churyumov-Gerasimenko است که در آن فضاپیمایی مشابه آن چه در ماموریت های رزتا (Rosetta) و فیله (Philae) به کار رفته و طی آن 100 گرم از خاک و یخ فضایی به عنوان نمونه به زمین آورده شد، ساخته خواهد شود.
محققان یک دنباله دار را که قبلا شناخته شده و بازدید از آن صورت گرفته است برای این ماموریت انتخاب کرده اند زیرا آماده شدن برای انجام این ماموریت دشوار در محلی که نقشه آن وجود داشته و درباره آن اطلاعاتی داریم، بسیار آسان تر است. استیو اسکوایرز (Steve Squyres) ، از پژوهشگران اصلی این مأموریت، روز گذشته در یک کنفرانس مطبوعاتی گفت: « ما می توانیم شرایط خاصی را که می دانیم می تواند وجود داشته باشد بررسی کنیم که این موضوع به طور چشمگیری شانس موفقیت ما را در ماموریت اصلی افزایش می دهد. »
به گفته این پژوهشگر، طرح سزار می تواند اطلاعات ارزشمندی درباره نحوه شکل گیری دنباله دار 67P و شرایط منظومه شمسی در نخستین مراحل شکل گیری آن در اختیار دانشمندان قرار دهد. در حقیقت حتی این فرضیه نیز محتمل است که برخورد دنباله داری مشابه این نمونه، حیات را در کره زمین به وجود آورده باشد.
پهپاد فضایی
طرح سنجاقک یا دراگون فلای نیز شامل طرحی برای ساخت یک فضاپیمای مشابه پهپاد است که می تواند روی سطح تیتان، قمر زحل فرود آمده و هدف اصلی آن نمونه برداری از این دنیای ناشناخته و جستجو برای مواد شیمیایی پیش فرض حیات (prebiotic chemistry) در این محل است. این مولکول ها می توانند تکامل یافته و به موجودات زنده تبدیل شوند. این فضاپیما باید در فضای اطراف تیتان پرواز کرده و از لایه های مختلف اتمسفر اطراف این قمر، نمونه برداری کند.
به باور دانشمندان، اتمسفر غلیظ تیتان در کنار وجود دریاچه ها و رودهای تشکیل شده از متان مایع، این محل را به یکی از از مهمترین مناطق دارای شرایط سکونت و حیات در منظومه شمسی تبدیل کرده است.
الیزابت تورتل (Elizabeth Turtle)، از اعضای اصلی تیم دراگون فلای ضمن ابراز امیدواری برای انتخاب این طرح گفت: « با انجام این طرح ما می توانیم پیش بینی می کنیم که چقدر مواد زیستی اولیه برای شکل گیری حیات در تیتان وجود دارد.»
در این طرح دو پیشنهاد دیگر نیز وجود دارد که یکی برای فرود روی ونوس یا زهره و دیگری برای دیدن نشانه های زندگی در قمر زحل که Enceladus نام دارد، در نظر گرفته شده است. هر چند انجام این طرح ها نیازمند حمایت مالی مناسب از سوی ناسا است.
ترجمه: احسان محمدحسینی
منبع: newscientist