انتقال تجربیات فناوری فضایی ایران برای مدیریت بلایا

سیناپرس: سازمان فضایی ایران از انتقال تجربیات خود در زمینه کاربردهای فناوری فضایی در مدیریت بلایا به کشورهای عضو کمیسیون اقتصادی اجتماعی سازمان ملل در آسیا و اقیانوسیه (اسکاپ) خبر داد.

سازمان فضایی ایران اعلام کرد که در قالب برنامه منطقه‌ای کاربردهای فضایی به منظور توسعه پایدار (RESAP)‌ با کمیسیون اقتصادی اجتماعی سازمان ملل در آسیا و اقیانوسیه (ESCAP) همکاری می کند.

این سازمان هر ساله در جلساتی که توسط کمیته مشورتی بین الدول (ICC) در مقر اصلی اسکاپ در بانکوک (تایلند)‌ برگزار می شود شرکت کرده و تجربیات خود را در زمینه کاربردهای فناوری فضایی در مدیریت بلایا به سایر کشورهای عضو اسکاپ منتقل می‌کند.

در این راستا رئیس سازمان فضایی در مراسم شروع به‌کار مرکز توسعه مدیریت اطلاعات بلایا در آسیا و اقیانوسیه (APDIM) در تهران که با حضور معاون دبیرکل سازمان ملل متحد و دبیر اجرایی کمیسیون اقتصادی اجتماعی سازمان ملل در منطقه آسیا و اقیانوسیه (ESCAP) برگزار شد، حضور یافت.

همزمان با افتتاح این مرکز، دومین نشست «شورای حکام اپدیم» به عنوان نشست منطقه‌ای درباره مدیریت اطلاعات برای کاهش و تاب آوری در برابر خطرات بلایا و نشست مشورتی همکاری های منطقه‌ای، برای مقابله با گرد و غبار در منطقه آسیا و اقیانوسیه در تهران و با حضور متخصصان سنجش از دور سازمان فضایی ایران، برگزار شد.

شرکت کنندگان در این نشست به بحث و تبادل نظر درباره بلایای طبیعی منطقه از جمله زلزله، گرد و غبار، سیل و روشهای مقابله با آنها پرداختند.

تأسیس مرکز منطقه‌ای اپدیم در تهران در شصت و هفتمین اجلاس اسکاپ در سال ۲۰۱۱ با اجماع کشورهای عضو اسکاپ تصویب شد و در سال ۲۰۱۵ نیز اساسنامه آن مورد تصویب قرار گرفت.

این مرکز با محوریت اهداف بشر دوستانه ایران در جذب کمک‌های فنی و بهره‌مندی از امکانات سازمان‌های منطقه‌ای و بین‌المللی، ایجاد اعتمادسازی و معرفی توانمندی‌های کشور و تعامل با کشورهای منطقه ایجاد شده است.

کاهش تلفات، خسارات و آثار منفی بلایای طبیعی از طریق تقویت مدیریت اطلاعات حوادث و بلایا در آسیا و اقیانوسیه، تقویت توانایی ها و ظرفیت‌های فنی و سازمانی کشورها و سازمان‌های منطقه‌ای در زمینه مدیریت اطلاعات بلایا و کاهش خطرپذیری و افزایش مقاومت‌پذیری در برابر بلایای طبیعی و نیز کمک به تقویت همکاری‌ها و هماهنگی‌های منطقه‌ای میان کشورها از جمله اهداف این مرکز عنوان شده است.

بکارگیری فناوری فضایی و استفاده از تصاویر دریافتی ماهواره های سنجش از دور می تواند به کمک تحقق این اهداف بیاید.

پرتاب موفقیت آمیز موشک سنگین فالکن

سیناپرس: شرکت اسپیس اکس موفق شد تا سرانجام موشکسنگین و ویژه خود یعنی فالکن Heavy را به فضا ارسال کند تا عصر جدیدی را در فضانوردی رقم بزند.

شرکت اسپیس اکس و ایلان ماسک، نامهایی شناخته شده برای دوستداران نجوم و فضانوردی به‌حساب می‌آیند. در این میان یکی از مهم‌ترین پروژه‌های اسپیس اکس را باید موشک‌های فالکن دانست. موشک سنگین فالکن بانام فالکن Heavy به‌عنوان یکی از بزرگ‌ترین دستاوردهای اسپیس اکس شناخته می‌شود و سرانجام این موشک در نیمه‌شب امشب به فضا پرتاب شد.

این موشک که در میان دیواره‌ای از آتش و دود از زمین به‌سوی فضا روانه شد، در حقیقت نیرومندترین موشک ساخته‌شده توسط بشر به‌حساب می‌آید و به همین دلیل نیز این پرتاب به‌عنوان یک نقطه تاریخی در صنایع فضانوردی ثبت خواهد شد. شلیک اولیه این موشک کاملاً طبق برنامه پیش رفت و در ادامه هم سیستم‌های سه‌گانه بوستر موشک، با موفقیت از عهده وظایف خود در مسیر ارسال فالکن Heavy به فضا برآمدند.

یکی از نکته‌های جالب در این زمینه این بود که این موشک، یکی از خودروهای تسلا را نیز به همراه خود به فضا برده بود و به همین دلیل نیز ایلان ماسک تبلیغات رسانه‌ای فراوانی دراین‌باره انجام داد. موشک فالکن Heavy ازنظرهای مختلفی بسیار مهم است که یکی از آن‌ها، کاهش چشمگیر هزینه ارسال به فضا برای دولت‌های جهان است. برای درک بهتر این موضوع باید بدانید که موشک طراحی‌شده توسط ناسا، برای هر بار شلیک نیاز به رقم 1 میلیارد دلار دارد ولی موشک فالکن Heavy برای هر بار پرتاب تنها 90 میلیون دلار هزینه در بر خواهد داشت.

منبع: theguardian

ترجمه: آناهیتا عیوض خانی

مجموعه‌ای از سیارات در یک کهکشان دیگر شناسایی شد

محققان دانشگاه اوکلاهاما برای اولین بار توانستند مجموعه‌ای از سیارات را در یک کهکشان دیگر شناسایی کنند.

به گزارش سیناپرس به نقل از ایرنا، محققان برای این منظور تکنیک ریزهمگرایی گرانشی را به کار گرفتند که برای اولین بار توسط نظریه نسبیت عام اینشتین معرفی شد و برای یافتن سیارات موجود در کهکشان راه شیری به دفعات مورد استفاده قرار گرفت.

این تکنیک تنها راه شناخته شده برای شناسایی سیارات بسیار کوچک که در فاصله هزاران سال نوری از ما قرار دارند، محسوب می‌شود.
وقتی یک سیاره دور یک ستاره گردش می‌کند، میدان گرانشی سیستم پرتوهای نوری را که از پشت سیستم به آن می‌تابد، خم می‌کند. محققان وضعیت این پدیده را در حالتی که تنها دو ستاره وجود داشته باشد به درستی می‌دانند.
وقتی یک سیاره وارد سیستم می‌شود، موجب اعوجاج بیشتر نور می‌شود و از این طریق می‌توان به وجود سیاره در سیستم پی برد. محققان با بررسی این پدیده تاکنون توانسته‌اند 53 سیاره را درون کهکشان راه شیری شناسایی کنند. اما برای تشخیص سیارات بسیار دور به یک منبع نور قوی‌تر از یک ستاره نیاز است.
محققان برای این منظور یک اختروش را که در فاصله 6 میلیارد سال نوری از زمین قرار داشته و RX J1131-1231 نام دارد، مورد مطالعه قرار دادند. اختروش‌ها در واقع هسته‌های فعال به شدت نورانی هستند که شباهت زیادی به ستاره‌ها دارند و در کهکشان‌های جوان یافت می‌شوند.
میدان گرانشی کهکشانی که در فاصله 3.8 میلیارد سال نوری بین این اختروش و زمین قرار دارد، نور حاصل از آن را به گونه‌ای خم می‌کند که 4 تصویر از اختروش به دست می‌دهد.
محققان هنگام بررسی اطلاعات حاصل از مشاهده این اختروش در رصدخانه اشعه X چاندرا دریافتند در نور حاصل از این اختروش خمیدگی‌های عجیبی وجود دارد که نشان دهنده وجود سیاراتی در کهکشان است. در این تحقیقات معلوم شد تعداد این سیارات به بیش از 2000 عدد می‌رسد و جرم آن‌ها از جرم ماه تا مریخ متفاوت است.
این اولین بار است که سیاراتی خارج از کهکشان راه شیری شناسایی می شوند. گزارش کامل این تحقیقات در نشریه Astrophysical Journal منتشر شده است.

آشنایی با مغز متفکر ناسا در سفرهای فضایی

سیناپرس: وبسایت سازمان فضایی ناسا به طور رسمی از چند دهه تحقیقات و تلاش های دکتر لنیه رید که از وی به عنوان مغز متفکر سفرهای فضایی ناسا و طراح موتورهای پیشرانه فضاپیما یاد می شود تقدیر کرد. وی نخستین پژوهشگر ارشد آفریقایی – آمریکایی ناسا است.

سازمان فضایی ناسا به عنوان یکی از پیشرو ترین سازمان های فضایی جهان، بخش مهمی از موفقیت خود را مرهون پژوهشگران این حوزه است. یکی از پژوهشگران پیشروی ناسا در این حوزه، دکتر لنیه رید نام دارد که به تازگی و به پاس چند دهه تحقیق و پژوهش، نام وی در تالار مشاهیر ناسا ثبت شد. از دکتر رید به عنوان مغز متفکر طراحی موتورهای پیشرانه فضایی یاد می شود.

متن کامل خبر

تایید تئوری ستاره‌های عظیم با عکسی از غول سرخ

"پی1 گرویس" نام ستاره متغیر نیمه‌منظمی در صورت فلکی "درنا" است که عکس دقیقی از آن نظریه ستارگان عظیم را تایید کرده است.

به گزارش سیناپرس به نقل از ایسنا،یک عکس با جزئیات از غول سرخ "پی1 گرویس"(π1 Gruis) واقع در صورت فلکی "درنا" که 530 سال نوری از ما فاصله دارد، نظریه ستارگان عظیم (massive stars) را تایید می‌کند.
ستارگان متغیر نیمه‌منظم نوعی از ستارگان متغیر غول سرخ یا ابرغول هستند که در اواسط یا انتهای رده‌بندی ستارگان قرار دارند و به طرز قابل ملاحظه‌ای قدر ظاهری آنان قابل پیش‌بینی است، اما نامنظمی‌هایی در آن وجود دارد.دوره آنها بین 20 تا 2000 روز است. همچنین ممکن است در هر دوره منحنی نور آنها متفاوت باشد.قدر ظاهری آنها نیز می‌تواند بین چندین صدم قدر تا چندین قدر ظاهری تغییر کند.
هم‌اکنون این غول قرمز به پایان زندگی طبیعی خود نزدیک می‌شود. دانشمندان بر این باورند که به زودی به یک سحابی تبدیل خواهد شد. اما قبل از مرگ، اخترشناسان از آن استفاده می‌کنند تا برخی از اسرار پدیده‌های ستاره‌ای را رمزگشایی کنند.
در حال حاضر، با استفاده از دقیق‌ترین تصاویری که از یک ستاره دور تا کنون گرفته شده است، دانشمندان نظریه‌های موجود در مورد ستاره‌های غول‌پیکر در مراحل آخر زندگی خود را تایید کرده‌اند.
این تصویر در ماه دسامبر توسط تلسکوپ بسیار بزرگ "ESO" که در واقع یک مجموعه از چهار تلسکوپ مختلف است، گرفته شد.
اخترشناسان با استفاده همزمان از چهار تلسکوپ در واقع قادر به مشاهده الگوهای سطح "پی1 گرویس" شدند. این به نوبه خود منجر به تایید نظریه‌های موجود در مورد سطوح ستاره‌های غول‌پیکر شد.ستاره‌ها از انتقال گرما استفاده می‌کنند که فرایندی از طریق حرکت مولکول‌ها برای انتقال انرژی است.
دانشمندان استدلال کردند که ستاره‌هایی به بزرگی "پی1 گرویس" باید تعداد کمی سلول‌های انتقال گرما داشته باشند، اما باید بسیار بزرگتر از آنهایی باشند که در خورشید ما یافت می‌شوند.این به این دلیل است که چگالی خورشید ما بسیار بیشتر از یک غول سرخ بزرگ است.
در حال حاضر، گروهی از دانشمندان از طریق مشاهده مستقیم سطح "پی1 گرویس" توانستند تعیین کنند که سلول‌های سطح غول سرخ بسیار بزرگتر از خورشید ما هستند.این دقیقا همان چیزی است که دانشمندان پیش از این پیش‌بینی کرده بودند.
این فوق‌العاده است که چیزهای تازه و هیجان انگیز درباره فضا کشف شود و این کشف جدید به معنی این است که دانشمندان در مسیر درستی قرار دارند.نتایج این مطالعات در مجله Nature منتشر شده است.